1990’ların başında, Avustralya tam zamanlı, merkezi bir Milli Takım programı oluşturup dünyanın geri kalanına yetişmeye çalışırken, mantıklı bir şekilde ABD ile bağlar kuruldu. Ne de olsa son Olimpiyat şampiyonlarıydılar, kültürel olarak benzerdiler ve merkezi kavramı ya da en azından Avusturalya’nın taklit etmeye çalıştığı versiyonunu uyguluyorlardı. Bu süre zarfında, takımlar aynı seviyede olmadığından, çoğunlukla antrenörler arasında çeşitli değişimler gerçekleştirildi. Avusturalya’ya gelen Harlan Cohen, ABD’de uzun bir süre, kadın Milli Takımı’na koçluk yapmak da dahil olmak üzere çeşitli düzeylerde çalışmıştı. Avustralya’ya geldiğinde 60’larındaydı ve Pepperdine’de Marv Dunphy ile danışman olarak çalışıyordu. Kesinlikle ilginç bir karakterdi.
Milli Takım antrenmanlarında uyguladığı ve diğer konuşmalarda sunduğu pek çok tatbikat ve teorisi vardı. Akılda kalan birkaç şey, pasörlerin güçlendirme amacıyla bir kova pirinçte el egzersizleri yapması, pasörlerin her gün çok sayıda ayak egzersizi yapması ve topun aşağıdan ve hızlı bir şekilde yukarıya geçirilmesi gerekliliği idi. Bunların hepsi çok faydalı ve ilginçti, ancak Harlan Cohen’in en büyük etkisi, ‘Pasörün Kuralları’ kavramını tanıtmasıydı.
‘Pasörün Kuralları’, belirli hedeflerden bağımsız olarak, uygulama boyunca her idmanda geçerli olan antrenman kurallarıydı. Pasör olmanın gerektirdiği teknikleri, becerileri ve davranışları vurgulamak ve pekiştirmek için tasarlanmıştı. Bunları yıllar içinde özellikle genç oyuncularla farklı durumlarda kullandık. Takımın sadece haftada bir antrenman yaptığı şartlar altında bireysel teknik eğitim mümkün değildi. Ancak pratikte sadece “Pasör Kuralları”nı uygulayarak, pasörler her alanda muazzam ilerleme kaydettiler.
Pasörün Kuralları
- Pasör, kendisine verilen her ikinci topta oynamak zorundadır.
- Pasör, her topa elleriyle vurmak zorundadır.
- Pasör, kurduğu oyun ile hücum oyuncularını her zaman sıçratmak zorundadır.
